het is niks

Poeh, wat is het zwaar, dat aan huis gekluisterd zijn in deze omstandigheden. Ik wenste altijd een periode thuis om alleen maar te lezen en te schrijven. Nu het zover is, is er niet veel aan. We hebben onszelf in isolatie gezet en zien zo weinig mogelijk mensen. Dat is op zich prima, maar de wetenschap dat er in de wereld zoveel narigheid is, maakt alles een stuk somberder. Vanmiddag klaarde mijn hoofd wat op en misschien gaat het vanaf morgen beter. Het is ook wennen aan deze nieuwe situatie en leren omgaan met alle onzekerheden. De dieren geven zoveel steun, alleen al omdat zij ons doen beseffen dat er in wezen hier niets aan de hand is. De wereld op ons erf is geen spat anders dan een paar weken geleden. Goed te beseffen. Fijn, die leermeesters om ons heen.

De foto is van vorig voorjaar, alles al lekker groen en Teun die nog in de voortuin scharrelt. Gelukkig wordt het weer zomer.